Stipt om 9 u stond Mr Sontep me zijn tuktuk klaar. Ons programma hadden we goed met hem besproken: eerst het olifantenkamp buiten Chiang Mai en daarna naar de meest beroemde tempel (ook voor de Thai zelf): Doi Suthep. Tja, die olifanten. Prachtige beesten, echt waar. Maar hoe er met die dieren werd om gegaan kwam ons niet al te best over. De mahmouts hadden allen een soort wandelstok met ijzeren punt om de olifanten te corrigeren. De dieren moesten ook allemaal gekke kunstjes doen, met als hoogtepunt toch wel een olifant die met een kwast in zijn slurf een schilderij van een olifant maakte. Meer zielig dan leuk of interessant. Aan de andere kant was het wel werkgelegenheid voor een dorp of drie en hebben wij schuren vol met kippen en legbatterijen, dus niet te snel oordelen maar. De lunch was weer heerlijk: pittige curry's, zoetzure groenten, noedels, kao pat (gebakken rijst met groenten), vers fruit.. Mmmmmm. Maar de tuktuk stond weer te wachten. Op naar Doi Suthep, een rit van bijna anderhalf uur. Nu is meerijden in een tuktuk meestal leuk: je kan lekker kijken, moet je niks aantrekken van het verkeer en je geniet van het verfrissende windje. Dat werkt alleen niet als je een slingerende weg bergopwaarts moet nemen. Viv en Marjon werden voor het eerst wagenziek en waren dolblij dat we eindelijk boven aankwamen bij de tempel. Vanaf daar met kabelbaantje naar boven en keken we onze ogen uit bij de tempel, met zijn prachtige gouden 'toren' en boeddha's. Veel foto's gemaakt! Na afloop een nieuw culinair avontuurtje: bij een fruitstandje koop je hier repen onrijpe mango, beetje cremerige soort, die je bestrooit met een mengsel van chili en suiker. Heel apart!