In de ' Bangkok Post' lazen we vandaag dat de nieuwe vrouwelijke premier van Thailand het minimumloon wil optrekken naar 300 Bat per dag. Precies dat bedrag hebben we net bij Starbucks besteed aan espresso en chocolademelk... Ter verdediging: overige gelden zijn besteed ter ondersteuning van de lokale economie. Mini-banaantjes, vuurrood cactusfruit, nootjes en wat elektronica voor Ron en een stuk of vier appels. Laten die laatste nu weer net geïmporteerd blijken te zijn uit Japan... (Ron is benieuwd binnen welke straal rondom Fukushima de boomgaard lag) Overigens is het vandaag nog steeds ' Big buddha day' . Vanuit een tempel dichtbij hoorden we zacht gezang, dat van stokoude dametjes afkomstig bleek. Overal geofferde etenswaren en bloemen. Het heeft wel wat, die tempels. Vooral binnen. Je wordt er als vanzelf sereen van: waar zou je je eigenlijk druk om maken? Met z'n drietjes waren we er gauw over eens dat voor ons mensen de grootste geluksfactor is. Familie en vrienden dichtbij je te hebben, is eigenlijk onbetaalbaar. Zelfs een prachtige plek als deze stad, de bergen en de tempels doen daar niets aan af. Om niet continue bezig te zijn met het ontdekken van dit land hebben we 's middags doorgebracht bij het zwembad van het hotel. Ondanks dat het al rond 15 uur begon te regenen was het toch een fijne afwisseling in ons schema. Dit land heeft zoveel te zien dat je niet moet proberen ook maar iets te missen van de culturele hoogstandjes. In de avond zijn we weer naar ons lokale eetstandje geweest en hebben daar weer heerlijk gegeten. Maar doordat het vrij lang had geregend waren er in de nabijheid van de tafeltjes diverse ratten en kakkerlakken te zien. Je eet dan wel met z'n drieën voor 7 euro. En dan hoort dit er dan wel zo af en toe bij. Ondanks het lekkere eten hebben we wel besloten om voortaan toch iets comfortabeler te zitten in een iers beter restaurantje.