Nadat we ons huis in Cape Cod hebben achter gelaten zijn we in onze "FAD" mobiel richting New York gereden. Na een uur stopte we in het plaatsje Sandwich. Niet om een broodje te eten maar om het prachtige dorp te aanschouwen. Amerika telt vele dorpjes die zo ontzettend mooi en schoon zijn dat een welstandscommissie het verbiedt om er midden in een dorp een fast-food te beginnen. Alles is af en daar moet de komende 100 jaar niets aan veranderen. Ook hier weer huizen die door kunnen gaan voor ons droomhuis! Onderweg nog een keer gestopt in het stadje "Marion". Ja het bestaat echt. Wist niet dat mijn vrouw een stad heeft die naar haar is vernoemd. Zelfs de politie heft pakken met haar naam er op. Hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen........ Onze tussenstop om de nacht door te brengen gebeurde in de stad New London. Niets te merken van enige drukt van de Olympische Spelen gelukkig. Nee het was een Storm- en regenachtige avond in New-London. Op zoek naar een restaurant kwamen we uit in Italiaans restaurant "Tony". Gelegen in een wijk waar niets te beleven viel. Waar de volgende horeca zaak op minimaal 1 km was. En waar de kerstverlichting waarschijnlijk in 1985 buiten was aangestoken en nooit meer is uit gegaan. Omdat de Italiaans restaurants tot nu toe goed waren bevallen maar besloten om dit desolate restaurant te proberen. Wat van buiten desolaat was, was van binnen 1 groot Italiaans tafereel dat zich af leek te spelen in de jaren 20 of 30. Enorm veel tafels met vooral oude mannen met mooie veel jongere vrouwen. Veel mannen met meerdere vrouwen aan tafel. Een tafereel dat zich moeiteloos kan plaatsen in een film van "The Godfather"! Alles klopte. De inrichting, de bediening, de klanten. Het wachten was allen op een gewapende bende die het restaurant zou komen binnenstormen en om wild om zich heen zou schieten. Verder fantaserend kwamen we al snel tot de conclusie dat achter in het restaurant wel een deur moest zijn die toegang bood tot een illegaal casino. Daar werd al het geld vergokt en wit gewassen. Dit casino moest er vast en zeker zijn. Naast het restaurant (in open verbinding met het restaurant) was een bar waar Italiaanse karaoke werd gezongen en waar de cocktails rijkelijk werden gedronken. Ook hier weer veel te mooie jonge vrouwen met oude (waarschijnlijk zeer rijke) mannen. Het was er dus een gezellige bende..... Eigenaar Tony was bezig om de gasten te vermaken en een praatje te houden bij vele tafels. Dat ook bij hem de alcohol volop vloeide was later wel te merken bij de karaoke. Ook hij hield de travestieten-karaoke wet in ere stand: zing zo hard en vals mogelijk een lied. Maar zoals ik eerder memoreerde: het Italiaans eten was ook nu weer fantastisch. Sterker nog. Dit was wel het beste restaurant dat we deze gehele reis hebben meegemaakt. Het eten en de wijn waren zo geweldig dat ik mij af vroeg of Michelin in Amerika ook een dependance heeft. Ik heb er niet veel verstand van, maar van mij mag deze tent minimaal 2 of 3 Michelin sterren ontvangen. Na afloop hebben we bij de karaoke nog een drankje gedronken alvorens naar huis te gaan. De karaoke was ook nu weer vals zingen met enorm veel drank op. Dus toch maar besloten om snel naar huis te gaan voordat het nog erger werd......