Stipt om 9 u stond Mr Sontep me zijn tuktuk klaar. Ons programma hadden we goed met hem besproken: eerst het olifantenkamp buiten Chiang Mai en daarna naar de meest beroemde tempel (ook voor de Thai
zelf): Doi Suthep. Tja, die olifanten. Prachtige beesten, echt waar. Maar hoe er met die dieren werd om gegaan kwam ons niet al te best over. De mahmouts hadden allen een soort wandelstok met ijzeren
punt om de olifanten te corrigeren. De dieren moesten ook allemaal gekke kunstjes doen, met als hoogtepunt toch wel een olifant die met een kwast in zijn slurf een schilderij van een olifant maakte.
Meer zielig dan leuk of interessant. Aan de andere kant was het wel werkgelegenheid voor een dorp of drie en hebben wij schuren vol met kippen en legbatterijen, dus niet te snel oordelen maar. De
lunch was weer heerlijk: pittige curry's, zoetzure groenten, noedels, kao pat (gebakken rijst met groenten), vers fruit.. Mmmmmm. Maar de tuktuk stond weer te wachten. Op naar Doi Suthep, een rit van
bijna anderhalf uur. Nu is meerijden in een tuktuk meestal leuk: je kan lekker kijken, moet je niks aantrekken van het verkeer en je geniet van het verfrissende windje. Dat werkt alleen niet als je
een slingerende weg bergopwaarts moet nemen. Viv en Marjon werden voor het eerst wagenziek en waren dolblij dat we eindelijk boven aankwamen bij de tempel. Vanaf daar met kabelbaantje naar boven en
keken we onze ogen uit bij de tempel, met zijn prachtige gouden 'toren' en boeddha's. Veel foto's gemaakt! Na afloop een nieuw culinair avontuurtje: bij een fruitstandje koop je hier repen onrijpe
mango, beetje cremerige soort, die je bestrooit met een mengsel van chili en suiker. Heel apart!
Mr. Sontep schoot ons aan toen we beladen met rugzakken ' s ochtends het station van Chiang Mai uitliepen. ' Of we een tuk tuk zochten?' Tuurlijk, naar Karynthip, ons hotel. Mr. Sontep was aardig en
had meteen een map vol tripjes bij zich, maar wij dachten meer aan een douche en zwembad. Daarom maar afspraak voor morgen gemaakt. Hotel was leuk, veel Nederlandse vriendinnetjes voor Viv en een
redelijk koud zwembad, waar we de hele middag hebben gelegen. Van reizen word je meer moe dan ik dacht... PS:Viv begint haar familie en vrienden nu al te missen. Ook heeft ze zin in stamppot
andijvie!
Na gister niet gedoucht te hebben in de jungle (want: koud rivierwater), hebben we vandaag uitgeroepen tot Grote Stink Dag. Het blijft verstikkend heet met een graadje of 33, je bent in een mum
doorweekt en - echt getest - daar kan geen Rexona of Dove deo tegenop. Maar je went eraan! Leek ons wel vervelend voor onze medepassagiers, want vannacht slapen we in de nachttrein naar Chiang Mai
(noorden, ca 800 km verderop). Maar eerst hebben we 's middags Ayutthaya bekeken. Dat is de oude hoofdstad van Thailand, eeuwen geleden verwoest door de Birmezen. Wat overbleef zijn ruïnes, mooi en
deels gerestaureerd. Ruim op tijd kwamen we op het station van Ayutthaya aan, maar de Thaise NS blijkt het niet veel beter te doen dan in Nederland: 3 uur vertraging. Tijd zat om met een ander
Nederlands onderwijzersstel koffie te drinken in een leuk tentje met de naam ' Seven Seas'. Overnachten in de trein is heel erg leuk (volgens Vivienne het leukste tot nu toe)! Gauw bedje opklappen,
matrasje en dekentje worden neergelegd , jij klimt erin en doet een stel glanzende, blauwe gordijntjes dicht en gaat liggen in je eigen cocon. Heerlijk geslapen! PS: op station zat een oudere Thaise
man steeds naar ons te lachen en kijken. Opeens pakte hij stiekum een telefoon en maakte een foto van ons. Souvenir?
Vandaag zijn we naar de watervallen van Erawan geweest. Erg mooier watervallen die te bezoeken is door het beklimmen van 7 niveau's. En dat in een prachtig nationaal park. Het water is er zo schoon
dat het door zou kunnen gaan als drinkwater. Zo helder is het. Maar dit wordt door de instanties ook goed bijgehouden. Zo Is het bijvoorbeeld verplicht om voor iedereen die een flesje drank mee naar
boven neemt verplicht om hiervoor statiegeld te betalen. Die krijg je na afloop en het laten zien van het flesje weer terug. Zo voorkomen ze dat er rommel achterblijft in het oerwoud of in het water.
Etenswaren meenemen naar boven is verboden. In 7 niveau's dus naar boven. Vivienne vond dat wat veel, maar naar anderhalf uur klimmen waren we dan eindelijk boven. En dat in de bloedhitte van
vandaag. We mochten daar ons zelf verwennen met een heerlijke zwempartij in het kristalheldere water. En dat ook nog tussen de vissen die je heel erg duidelijk om je heen zag zwemmen. Dat de dieren
helemaal niet bang waren bleek wel uit het feit dat zodra je met de voeten in het water stond deze vissen onmiddellijk naar je toe zwommen en aan je voeten begonnen te knagen. Iets wat Ron en
Vivienne wat minder vonden. Marjon vond het geweldig en heeft dit dan ook volop toegestaan! Verder zijn we onderweg diverse apen tegen gekomen die hoog in de bomen boven ons zaten. Zo af en toe kwam
er een aap op een niveau naar beneden en nam dan wat spullen mee van een toerist. Voor het eerst een aap een zak chips zien eten! Al met al een erg leuke trip. Daarna zijn we naar ons hotel gegaan.
Jungle raft hotel. Een hotel gebouwd op vlotten in de rivier Kwai. Een hotel zonder stroom en helemaal terug naar de natuur. Vivienne en Ron hebben nog in het water gezwommen. Nou gezwommen.... Het
was meer zich laten meedrijven op de stroom van het water en dan aan het eind van het hotel weer klimmen naar het hotel. Erg leuk en iets waar Vivienne geen genoeg van kreeg. Na het diner hebben we
nog een voorstelling gezien van Burmeese dansers. Daarvoor moest iedereen een entreebewijs kopen. Maar Da kan ik iedereen afraden. Een kwartier voorstelling zoals je in Indonesië ook overal kunt
zien. Een afknapper dus. En nu voor het eerst slapen onder een klamboe. Wat er is geen airo en alle insecten kunnen makkelijk onze kamer insluipen. Iets wat hier in de jungle zeer waarschijnlijk is.
Vrijdag De floating market. Klinkt idyllisch, maar is een echte touristenfuik. De 'dodenspoorlijn' daarentegen (inclusief de brug over de River Kwai) is indrukwekkend. Ook voor Vivienne, die hier al
iets over meegekregen had op school en het nu het echt kon zien. Onze gids heeft ons onderweg nog een mooie meubelwerkplaats laten zien. En voor het eerst hebben we vissen gevoerd. De vissen in de
nabijheid van een tempel zijn beschermd en mogen niet gevangen worden, sterker nog: ze worden gevoerd!
Na een heerlijk ontbijt met uitzicht op de Chao Praya rivier, stapten we overmoedig in de eerste tuktuk die voorbij kwam. Deze beste berijder heeft ons overal naar toe gesjeesd behalve naar datgene
wat we wilden zien: het koninklijk paleis & de smaragden buddha. Wel bracht hij ons o.a. naar Wat Ien, een prachtige tempel met een metershoge staande gouden buddha. De pleintjes van het
tempelcomplx hingen vol met kleurige lampions: prachtig! (zie foto) Ook mochten we een 'dienst' en gebed in een van de tempels bijwonen. Bike Een van de dingen die we wel In Nederland hadden
geregeld, is een fietstocht door Bangkok. (www.covankessel.com) Niet via de benauwend drukke wegen, maar door de steegjes van Chinatown en langs de klongs (kanalen). Nu ben ik altijd een beetje
sceptisch over teksten als 'het echte Bangkok' zien, maar dit was echt bijzonder. Het bedrijvige Chinatown (volgens gids Yasmine 2mln Chinzen op 2 vierkante km!), met armoedige huizen waar op de
begane grond handel werd gedreven, bijv door tweedehands motoren uit Japan te slopen en door te verkopen. En overal de indringende geur van olie en diesel. Of een steeg met een schoenengroothandel:
overal slippers op de muur, door Vivienne omschreven als de 'schoenenhemel'... Daarna per longtail boot naar de overkant van de rivier, waar het veel groener en rustiger is. Overal word je
vriendelijk begroet met een Engels hello; een stel jonge scholieren wilde dolgraag op de foto, we proefden voor het eerst Doerian (geur van doorgelopen camembert) en plukten zomaar ergens heerlijk
geurend citroengras! Kortom: echt een belevenis. O ja: het Thaise woord voor lekker is 'arroy'...
Na een 26 uur durige reis zijn we dan eindelijk aangekomen in Bangkok. Aangezien Marjon de gehele reis niet had geslapen heeft ze dit enigzins ingehaald vlak na aankomst in ons hotel. Een prima hotel
(Navalai River Resort) met een zwembad op het dak. Vivienne en Marjon hebben daarna gelijk het zwembad getest en goed bevonden. Daarna zijn we de stad ingegeaan om Vivienne de talloze markten te
laten zien. Het druktste toeristische centrum is op 5 min. lopen van ons hotel. Dus geen moeite om daar al lopend naar toe te gaan. Vivienne's indruk was dat het er druk en ook wel een beetje vies
was. Waarom maken ze het niet wat mooier en netter? Maar nadat we haar hadden uitgelegd dat de mensen daar geen geld voor hebben begreep ze dit wel. Uiteraad zijn de eerste souvenirs aangeschaft en
heeft Sophie al wat ze wilde.. Uiteindelijk hebben we besloten om in ons hotel te gaan eten. Prachtig gelegen aan de grote rivier in Bangkok (Chao Praya) hebben we heerlijk gegeten. Wel behoorlijk
duur, maar omdat we zeker geen ziekte wilde gaan oplopen zo aan het begin van de vakantie was dit een veilige en ook mooie keuze. Maar duur is ook relatief. We hebben gegeten met z'n drien met voor-
en hoofdgerecht en koffie toe voor totaal 35 euro dus met 3 personen. Dus valt wel erg mee. Maar voor Thaise begrippen waarschijnlijk zeer prijzig. Al met al een leuk begin van de kennismaking van
Thailand voor Vivenne en ook erg leuk voor ons......
Vanochtend Zijn we vroeg vertrokken met de trein naar Düsseldorf. Wel heel erg vroeg. Dit omdat het treinticket veel goedkoper was dan de treinen die later vertrokken. Geen probleem vonden we. Maar
tijdens het wachten hebben we net zo veel uitgegeven waardoor dit voordeel als sneeuw voor de spreekwoordelijk zon was verdwenen. Wel erg lekkere koffie en Vivienne begon haar vakantie met een
reusachtig stuk taart met een foefje slagroom ( zie foto). Vliegreis naar Dubai ging voorspoedig. Hier op dit grote en moderne vliegveld ook weer 3 uur wachten. Geconstateerd dat het hier veel bling
bling is en dat de burka hier niet verboden is. Volgens mij is het een mode of rage op dit moment! En nu staan we op het punt om voor de 2e maal het vliegtuig in te stappen. Ditmaal met onze echte
eindbestemming Bangkok. Benieuwd hoe ons dit morgen gaat bevallen na zo'n lange reisdag......... Ksssst-wegwezen! Lopend over het Dubai vliegveld krijg ik de neiging om steeds maar 'Kssst' te roepen
naar vooral Arabische mannen in spierwitte djelba's die naar mijn dochter staren. Wegwezen! Vivienne merkt er zelf niets van, maar ik zie die donkere blikken heus wel. En over blikken gesproken: mijn
eigen 'dodelijke blik' als vernietigende respons (niet mijn eigen woorden!) blijkt een stuk minder effectief in de Verenigde Arabische Emiraten dan in het Koninkrijk der Nederlanden... (Marjon)
